Halid Ziya Uşaklıgil'in 'El Kızı', Türk edebiyatının önemli romanlarından biridir. Eser, özellikle kadınların toplumdaki yeri, aile içi ilişkiler ve bireyin kendi kimliğini arayışı gibi temaları derinlemesine ele alır. Romanın başkahramanı olan Bihter, dönemin toplumsal baskıları ve kendi iç dünyasındaki çalkantılar arasında sıkışıp kalmış güçlü bir karakterdir. Yazar, Bihter'in yaşadığı aşk, hayal kırıklığı ve fedakarlıklarını ustaca işleyerek okuyucuyu derinden etkiler. 'El Kızı', sadece bireysel bir dramı anlatmakla kalmaz, aynı zamanda Tanzimat sonrası Türk toplumundaki değişimleri, Batılılaşmanın etkilerini ve geleneksel değerlerle modern yaşam arasındaki çatışmaları da gözler önüne serer. Romanın dili, sade ancak etkileyici üslubuyla dikkat çeker. Okuyucu, karakterlerin psikolojik derinliklerine tanıklık ederken, aynı zamanda dönemin İstanbul'unun sosyal ve kültürel atmosferini de solur. 'El Kızı', psikolojik derinliği, güçlü karakter betimlemeleri ve toplumsal eleştirisiyle öne çıkar. Bu roman, özellikle kadınların yaşadığı zorluklara ve toplumsal beklentilere karşı duruşlarını anlamak isteyen okurlar için idealdir. Benzer temaları işleyen diğer eserler arasında, aynı yazarın 'Aşk-ı Memnu'su, Mehmet Rauf'un 'Eylül' romanı ve Yakup Kadri Karaosmanoğlu'nun 'Nur Baba'sı gibi eserler sayılabilir. Bu eserler de benzer şekilde bireyin iç dünyasını, toplumsal değişimleri ve aşkın karmaşık doğasını ele alırlar.

Halid Ziya Uşaklıgil (1866-1945), Türk edebiyatının en önemli romancılarından, öykücülerinden ve gazetecilerinden biridir. Tanzimat dönemi Türk edebiyatının Batılılaşma sürecinde kilit bir isim olarak kabul edilir. Uşaklıgil, Servet-i Fünûn (Edebiyat-ı Cedide) döneminin en önde gelen temsilcilerindendir. Eserlerinde psikolojik derinlik, gerçekçi tasvirler ve sadeleşen bir dil kullanma eğilimi görülür. O, Türk romanını daha modern bir yapıya kavuşturmada öncü rol oynamıştır. Edebi kariyerine ilkgençlik yıllarında başlayan Uşaklıgil, Tevfik Fikret ve Mehmet Rauf gibi isimlerle birlikte Servet-i Fünûn dergisi etrafında toplanmıştır. Uşaklıgil'in üslubu, Batı roman geleneğinin etkilerini taşır; karakterlerin iç dünyalarını, ruhsal çözümlemelerini ve toplumsal etkileşimlerini ustaca yansıtır. Romanlarında İstanbul'un sosyal yaşamını, burjuva hayatını ve aile ilişkilerini canlı bir şekilde tasvir eder. Eserlerinde sıkça rastlanan temalar arasında aşk, ölüm, hayal kırıklığı, toplumsal değişimler, bireyin yalnızlığı ve geçmişe özlem yer alır. Halid Ziya Uşaklıgil'in en önemli eserleri arasında 'Mai ve Siyah', 'Aşk-ı Memnu', 'Kırık Hayatlar', 'Mev'ud Hâdise', 'Nemide' ve 'Sefile' gibi romanlar bulunmaktadır. Ayrıca, 'Bir Ölünün Defteri', 'Harap Mabetler', 'Aşk Mektupları' gibi hikâyeleri de edebiyatımızda önemli bir yere sahiptir. Uşaklıgil, edebi yaşamı boyunca herhangi bir büyük ödül almamış olsa da, eserleri Türk edebiyatı üzerinde derin ve kalıcı bir etki bırakmıştır. Onun romanları, Türk toplumunun Batılılaşma sürecindeki sancılarını, ahlaki çöküntüleri ve bireyin bu süreçteki konumunu anlamak için eşsiz birer kaynak niteliğindedir. Uşaklıgil, yaşadığı dönemde hem edebi hem de siyasi olaylarla yakından ilgilenmiş, Meşrutiyet ve Cumhuriyet dönemlerine tanıklık etmiş bir aydındır. Edebi kişiliği, Türk romanının gelişimindeki rolü ve eserlerinin kalıcılığı, onu Türk edebiyatının zirve isimlerinden biri yapmaktadır.